Μετά από αρκετό καιρό επιστρέφω με ένα θέμα που το τελευταίο διάστημα με έχει απασχολήσει ιδιαίτερα και μου δημιούργησε διάφορα ερωτήματα. Κατά την προσφιλή μου συνήθεια λοιπόν, θα σας παρουσιάσω μία κατάσταση που διαδραματίζεται στην ποδοσφαιρική Αγγλία.
Με αφορμή τις προσπάθειες που κάνει η Μπάγιερν Μονάχου για να αποκτήσει τον 18χρονο Κάλουμ Χάντσον Οντόι από την Τσέλσι, αναρωτιέμαι το εξής. Τι είναι αυτό που βλέπει ο γερμανικός σύλλογος στο φέρελπι Άγγλο χαφ και ο Σάρρι δεν αντιλαμβάνεται ;!
Ο γεννημένος το 2000, Οντόι, πολιορκείται στενά από το γερμανικό σύλλογο, ο οποίος έχει καταθέσει πρόταση ύψους 35 εκατομμυρίων λιρών. Πραγματικά ένα πολύ υψηλό ποσό, αν αναλογιστεί κάποιος ότι ο νεαρός έχει αγωνιστεί φέτος για μόλις 61 λεπτά στην Πρέμιερ Λιγκ.
Ο Άγγλος διαθέτει ένα αθλητικό κορμί που συγκαταλέγεται στα πρότυπα για τους μέσους και εξτρέμ – μιας και αγωνίζεται εξίσου καλά και σε αυτήν τη θέση – που ζητούν οι προπονητές των αγγλικών συλλόγων. Κι όμως στην Τσέλσι δεν μπορεί να βρει θέση βασικού, σε αντίθεση με την Μπάγιερν που σύμφωνα με δημοσιεύματα τον προορίζουν για αυτό το ρόλο. Φημολογείται πως του έχουν τάξει και την φανέλα με το νούμερο 10 του Ρόμπεν για να τον πείσουν να μετακομίσει στο Μόναχο. Κι όμως, ο Σάρρι τα πρώτα κολακευτικά λόγια που είπε για τον Οντόι, ήταν όταν άρχισαν να γίνονται γνωστές οι προθέσεις της Μπάγιερν. Παρ όλα ταύτα, ο Ιταλός προτιμά να αγωνίζεται με τον μέτριο – σύμφωνα με τις εμφανίσεις του – Κόβασιτς στον άξονα ή να προτιμά τον μπαρουτοκαπνισμένο Πέδρο για τα άκρα της επίθεσης. Με το συμβόλαιο του Οντόι να λήγει το 2020, η Τσέλσι κινδυνεύει να χάσει ένα περιουσιακό της στοιχείο σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή, είτε ακόμα και χωρίς καμία αποζημίωση. Η αύξηση απολαβών που του πρότεινε για ανανέωση αλλά δίχως εγγυήσεις για θέση στην 11αδα είναι σίγουρα μια κίνηση απελπισίας της διοίκησης των Μπλε.
Γενικεύοντας το παράδειγμα που ανέφερα με τον παίκτη της Τσέλσι, παρατηρώ πως όλο και περισσότεροι νεαροί Άγγλοι ποδοσφαιριστές βλέπουν το μέλλον τους μακριά από το Νησί. Γι αυτό καθαρά υπαίτιοι είναι οι ίδιοι τους οι σύλλογοι που σφυρίζουν αδιάφορα όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με την κρίση για τον εάν είναι ικανοί να βρεθούν στους πρώτους 11.
Ένα χρόνο νωρίτερα γίναμε μάρτυρες μιας παρόμοιας περίπτωσης. Αυτής του Σάντσο. Ο πρώην παίκτης της Μάντσεστερ Σίτυ εγκατέλειψε τον αγγλικό βορρά για την κοιλάδα του Ρουρ και ένα καλύτερο μέλλον. Στην Ντόρτμουντ βρήκε το μέρος που θα γιγαντώσει το ταλέντο του και με τις τελευταίες εμφανίσεις του βρίσκεται στα ραντάρ των Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Γιουβέντους. Κι ο ίδιος κλήθηκε να αποφασίσει ανάμεσα στα πολλά χρήματα που του πρόσφεραν οι διοικούντες της Σίτυ και στις ποδοσφαιρικές διαβεβαιώσεις των Βεστφαλών. Όπως κάθε φιλόδοξο παιδί στην ηλικία των 17-18, επέλεξε το ποδοσφαιρικό μέλλον έναντι στο οικονομικό.
Κάνοντας μία λίστα με Άγγλους παίκτες ηλικιών ανάμεσα στα 17 και στα 22 έτη παρατήρησα πως ενώ είναι ήδη διακριθέντες με τις μικρές εθνικές ομάδες – νικητές παγκοσμίου U17, U20 και νικητές Euro U19 – ελάχιστοι είναι αυτοί που θα μπουν στα πλάνα των προπονητών τους. Οι γερμανικοί σύλλογοι εκμεταλλεύονται την επιθυμία των νεαρών να εδραιωθούν στο ευρωπαϊκό στερέωμα και αρπάζουν την ευκαιρία να τους εντάξουν στις ομάδες τους.
Ο Αντεμόλα Λούκμαν της Έβερτον διέπρεψε στη Λειψία όπου αγωνίστηκε πέρσι, ο Ρέις Νέλσον της Άρσεναλ διανύει εξαιρετική χρονιά στην Χοφενχάιμ με άπαντες να αναρωτιούνται γιατί δεν βρίσκεται στα πλάνα του Έμερι.
Ο Φιλ Φοντέν δέχθηκε την ανανέωση που του πρόσφερε ο Πεπ ο οποίος με τη σειρά του αντιλήφθηκε την κρισιμότητα της κατάστασης και έδρασε γρήγορα. Ο Ράιαν Σεσενιόν της Φούλαμ αποτελεί το μεγαλύτερο ταλέντο στη γενιά του και πολλοί γερμανικοί σύλλογοι τον παρακολουθούν, όσο κανένας αγγλικός δεν ασχολείται σοβαρά με την περίπτωση του. Ο Σμιθ Ρόου της Άρσεναλ έκανε τους φίλους της ομάδας να τρίβουν τα χέρια τους με το διαμάντι που έχουν στις ακαδημίες τους. Ο Τρεντ Αλεξάντερ Άρνολντ έχει γίνει βασικός και αναντικατάστατος για τον Γιούργκεν Κλοπ που σίγουρα δεν αφήνει στην τύχη τους τέτοια ταλέντα. Παρόμοια περίπτωση και ο Τζό Γκόμεζ.
Κάνοντας μια μικρή έρευνα ανακάλυψα πως η Λυών αγόρασε το καλοκαίρι τον 18χρονο Ρέο Γκρίφιθς από την Τότεναμ. Ο νεαρός πέτυχε 46(!) γκολ την προηγούμενη χρονιά, στα τμήματα υποδομής που αγωνιζόταν και αναρωτιέμαι αν θα φαινόταν χρήσιμος τώρα στον Ποκετίνο που αντιμετωπίζει την κρίση των τραυματισμών.
Η Μονακό αγόρασε από την Τσέλσι τον 18χρονο επίσης, Πάντσο. Έναν αμυντικό ιδιαίτερα αθλητικό, παγκόσμιο πρωταθλητή με την U17 της Αγγλίας. Ίσως μπορούσε να προσφέρει ανάσες στους ήδη ταλαιπωρημένους αμυντικούς των Μπλε.
Οι φιλοδοξίες των φιλάθλων του εθνικού συγκροτήματος της Αγγλίας που ονειρεύονται τα Τρία Λιοντάρια να βρεθούν στην κορυφή εδώ και μισό αιώνα, έρχονται διαμέτρου αντίθετες με τους χειρισμούς των συλλόγων όσον αφορά την μεταχείριση των νεαρών. Παίκτες οι οποίοι μελλοντικά ίσως κληθούν να φορέσουν το εθνόσημο και να φέρουν σε πέρας την μεγαλύτερη αποστολή της καριέρας τους. Να βάλουν την Αγγλία στην πρώτη γραμμή. Τότε ας ελπίσουμε να μην θυμούνται τους χειρισμούς των πρώην – για κάποιους από αυτούς - συλλόγων τους.
Όσο τα αγγλικά κλαμπ θα συνεχίσουν να αδιαφορούν και να μην βοηθούν πρακτικά περιπτώσεις όπως του Οντόι, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε νεαρά λιοντάρια να εγκαταλείπουν την αγέλη...
Zvan Boy