Στο παρακάτω κείμενο θα προσπαθήσω να παραμερίσω όποιο συναισθηματισμό και να κάνω την κριτική που αρμόζει για τους Κόκκινους του Μερσεϊσάιντ.
Η έκτη μέρα του Φεβρουαρίου βρίσκει την ομάδα του Γερμανού προπονητή στην πρώτη θέση να προηγείται κατά τρεις βαθμούς της ομάδας του Πεπ Γκουαρδιόλα.
Με την Λίβερπουλ να βρίσκεται στην κορυφή, το κλίμα για τους φίλους των Ρεντς δεν θυμίζει σε τίποτα πανηγυρικό. Μετά τα ατυχή αποτελέσματα με Λέστερ και Γουέστ Χαμ, νιώθεις σαν να έχει γείρει η πλάστιγγα υπέρ των Πολιτών. Σαν οι απαιτήσεις να είναι πολλές για να τις σηκώσουν οι άπειροι παίκτες του Κλοπ. Σαν να μην μπορούν να αντέξουν την πίεση του πρωταθλητισμού όταν κατάλαβαν πως οι τύχες τους είναι αποκλειστικά στα δικά τους χέρια.
Μετά από έναν πετυχημένο Νοέμβριο και έναν άκρως επιτυχημένο Δεκέμβριο όπου η Λίβερπουλ κέρδισε και τα 7 παιχνίδια πρωταθλήματος, το νέο έτος την βρήκε -μέχρι σήμερα- να έχει δύο νίκες σε 5 παιχνίδια πρωταθλήματος.
Η πίεση του πρωταθλητισμού φάνηκε πως θα ήταν μεγάλο αγκάθι για τους Κόκκινους ήδη από την παρουσία και την εμφάνισή τους στο χορτάρι του Έτιχαντ τις πρώτες μέρες του νέου έτους. Και αν η έξοδος από το FA Cup ήταν κοινό μυστικό, έτσι ώστε να επωφεληθούν οι παίκτες από την ολιγοήμερη διακοπή του πρωταθλήματος, η μίνι προετοιμασία στο Ντουμπάι δεν φαίνεται να έφερε, τουλάχιστον άμεσα, κάποια έξτρα ώθηση στους Κόκκινους, εκ του αποτελέσματος.
Οι τραυματισμοί έχουν χτυπήσει για τα καλά την πόρτα του Μέλγουντ και ο Κλοπ ψάχνει τις λύσεις ανακατεύοντας την τράπουλα. Η λογική του ότι δεν υπάρχουν θέσεις αλλά ρόλοι, σύμφωνα με τον ίδιο, μάλλον έχει μπερδέψει για τα καλά τους παίκτες του. Η αλλαγή του συστήματος από 4-3-3 με false 9 τον Φιρμίνο, σε 4-2-3-1 με δεκάρι τον Βραζιλιάνο και κορυφή τον Σαλάχ, απλά δεν αποδίδει τα αναμενόμενα. Είναι ηλίου φαηνότερο πως όταν δεν μπορείς να παίξεις κάθετα, δεν μπορείς να δημιουργήσεις ευκαιρίες με ένα τέτοιο σύστημα. Ο Φιρμίνο δεν την κάνει καλά αυτή τη δουλειά και μάλλον έχει χάσει την πίστη στις ικανότητες του όταν βρίσκεται σε αυτό το ρόλο. Ο Σαλάχ είναι χαμένος ανάμεσα στα κορμιά των αντίπαλων αμυντικών μην μπορώντας να πετύχει κάποια αξιόλογη τελική στην αντίπαλη εστία. Ο Μίλνερ που όπου του δοθεί εντολή να παίξει, θα το κάνει με το 100% των δυνάμεών του, κρίνεται ακατάλληλος για το ρόλο του Άρνολντ, όχι τόσο για τη θέση του δεξιού μπακ. Αναρωτιέμαι πως ο Γερμανός του έδωσε οδηγία – στο ματς με τη Γουέστ Χαμ - να ανεβαίνει τόσο ψηλά στο χώρο και σε κάθε αντεπίθεση, η ομάδα να μένει εκτεθημένη στα δεξιά της λόγω της αργής έκρηξης του Άγγλου. Σας θυμίζω πως όταν αγωνιζόταν στα αριστερά σαν αμυντικός, το πολύ να έφτανε μέχρι τα 2/3 του γηπέδου και μάλιστα με κάθε δυνατή προφύλαξη.
Οι τραυματισμοί είναι μέρος του παιχνιδιού. Όπως αυτοί του Γκόμεζ, του Λόβρεν ή του Άρνολντ. Ή ακόμα και οι ξαφνικές απουσίες όπως αυτές των Χέντερσον και Βαϊνάλντουμ, που ανέτρεψαν τα δεδομένα του Κλοπ για το ματς με τα Σφυριά. Στέκομαι σε δύο γεγονότα. Πρώτο, πώς το ιατρικό επιτελείο έπεσε τόσο έξω στην περίπτωση του - βασικότατου στα σχέδια του Κλοπ – Γκόμεζ σε σχέση με τον τραυματισμό του, χορηγώντας του λάθος θεραπεία. Πλέον το χρονικό όριο της αποκατάστασης αυξάνεται επικίνδυνα με τις εκτιμήσεις να φτάνουν και ως τα μέσα Μάρτη. Δεύτερο και σημαντικότερο. Γνωρίζω πως ο Κλοπ ότι καταφέρει να κερδίσει θα το κάνει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να είσαι έτοιμος για κάθε κατάσταση. Η δικαιολογία πως υπάρχουν τόσοι τραυματισμοί δεν είναι αποδεκτή. Είναι ένα γεγονός, που όμως μπορούσε η επίδραση του να μετριαστεί αν γινόταν κάποια μεταγραφή την περίοδο του Ιανουαρίου.
Στο ματς με την Γουέστ Χαμ, κλήθηκε να κάνει το ματς της ζωής του ο Λαλλάνα(!) ξεκινώντας βασικός, και ως παίκτης για να αλλάξει την ροή του αγώνα μπήκε ο Οριγκί. Στο ήδη μικρό ρόστερ του Κλοπ προστέθηκαν και οι τραυματισμοί, με τον ίδιο να μένει άπραγος για ένα μήνα που ήταν ανοικτό το μεταγραφικό παζάρι.
Αυτό που έχει να κάνει ο Γερμανός πριν είναι αργά, είναι να δουλέψει με την ψυχολογία των παικτών του και την προσέγγιση των αγώνων με ψυχραιμία. Κάτι στο οποίο είναι πολύ καλός. Το αντίπαλο δέος έχει παίκτες που διαθέτουν το know how του πρωταθλητισμού, όπως και ίσως τον καλύτερο προπονητή της γενιάς μας. Η διάρκεια δεν ήταν ποτέ το δυνατό χαρτί της Λίβερπουλ. Αυτό οφείλει να το αλλάξει ο Κλοπ τώρα κάνοντας τις απαραίτητες κινήσεις.
Δεκατρείς τελικοί για την Λίβερπουλ που θα κρίνουν για το εάν μετά από 29 χρόνια θα γίνει το όνειρο πραγματικότητα.
Zvan Boy